Oceny to nie wszytko.Zbyt często oceny, zamiast pozostać jedynie ocenami, stają się źródłem problemów dziecka.
Szkolna rzeczywistość staje się smutnym oknem na świat dla naszych dzieci.
Czy możemy coś z tym zrobić?
Zdecydowanie tak, i jest to nawet konieczne!
Zerknij poniżej!
Jak reagować na „oceny” dziecka?
1
Ocena to NIE wszytko!
Ocena nie jest i nie będzie nigdy miarodajnym wskaźnikiem zaangażowania dziecka w uczenie się danego przedmiotu, jego motywacji. To jedynie wskaźnik opanowania fragmentu materiału. Oceny są niedoskonałym, ale wciąż najpowszechniej używanym wskaźnikiem, czy inaczej wskazówką, w jakim stopniu dziecko opanowało materiał (czyli zrozumiało, zapamiętało i odtworzyło dany materiał). Oceny nie pokazują, ile czasu dziecko spędziło na nauce, jak bardzo starało się zapamiętać i zrozumieć I jak dużą miało motywację. Poprzez ocenę widzimy jedynie fragment tego całego procesu- jakim jest uczenie się- jego numeryczny efekt. Geniusz i wielki talent nie objawia się samymi ocenami na 6, a osobami mądrymi nie nazywamy tylko tych, co mieli na świadectwie czerwony pasek i dlatego, zanim zacznie się podejmować temat reakcji na Oceny, warto zadać sobie pytanie- co dla mnie znaczą Oceny mojego dziecka?
2. Oceny NIE SĄ najważniejsze, ale to rzeczywistość, w jakiej żyją dzieci.
I to smutna rzeczywistość, bo zbyt łatwo zaciemnić jej obraz kolejną zła oceną i poczuciem -„Jestem niewystarczający”; -„Jestem głupi”; -„Nie rozumiem”- i dlatego też warto być na to przygotowanym, czyli ODDZIELIĆ OCENY OD DZIECI, -„Misiek słyszę, co mówisz o sobie i domyślam się, że jesteś zły na to całe mnożenie i ocenę. Rozumiem to i można z tym, coś zrobić. Chodź, porozmawiamy”.
3.ROZMAWIAJ SWOBODNIE O ocenach.
To temat jak każdy inny. Dziecko mogło otrzymać słabą ocenę z różnych powodów i nie zawsze będzie nim „nienauczenie się”.
Powodem może być:- trudność w koncentracji, niezrozumienie polecenia, niepamiętanie o kartkówce, trudności w samodzielnym opanowaniu materiału, brak motywacji, niechęć do nauki przedmiotu. Jeśli poznasz prawdziwy powód- będzie można realnie pomóc.
4.POMÓŻ I Bądź oparciem dla dziecka
To bardzo ważne, aby dziecko czuło, że w sprawie ocen ma w Tobie wsparcie i może liczyć na Twoją pomoc. Każde dziecko przeżywa swoje oceny, ale dodatkowo potrafi bardzo zaboleć przekonanie, że dla „rodziców liczą się TYLKO stopnie, nie ja”. Jeśli dziecko ma trudności z nauką, warto poszukać wsparcia psychologa i pedagoga szkolnego, jeśli pojawiają się trudności ze zrozumieniem tematu, z jakiego jest sprawdzian, warto poszukać dodatkowego wsparcia w korepetycjach, pomocy koleżeńskiej, czy źródłach multimedialnych- takich jak khan academy, czy you tube, lub platformach edukacyjnych.
5. ROZMAWIAJ z Wychowawcą o postępach edukacyjnych dziecka, bo RAZEM możecie więcej!
Więcej pomóc, więcej wesprzeć, więcej naprawić. Spokojna i rzeczową rozmową potrafi wiele zmienić. Poproś o konsultacje, zapisz ważne pytania i wnioski. Razem można więcej!
Słabe i złe oceny w szkole to nie powód do wstydu, to powód do reakcji i wsparcia dziecka I jego rozwoju.
Pomóż.
Nie oceniajmy -wspierajmy w rozwoju.
Szkoła, nauka nie jest dla ocen, jest dla ucznia, który ma prawo popełniać błędy i…uczyć się na nich!
Wspierajmy Razem
Ściskam od serducha
Kamila Olga-psycholog
